Podczas gdy wirtualna rzeczywistość może być wykorzystywana jako narzędzie szkoleniowe dla branż takich jak medycyna i transport, była również wykorzystywana jako środek pomagający osobom pokonać fobie i jest coraz popularniejszą formą rozrywki. Jest to również w dużym stopniu nieprzetestowana technologia, która może mieć niepożądane skutki uboczne w mózgu i systemach poznawczych. Nieprzewidziane korzyści i ryzyko pojawiają się zawsze, gdy wymyślana jest nowa technologia.
Wirtualna rzeczywistość to technologia, w której grafika generowana komputerowo jest wbudowana w ruch w świecie rzeczywistym. Najczęściej ludzie noszą kask, który śledzi ich ruch i sprawia, że obrazy na ekranie w hełmie poruszają się wraz z nimi.
Najpopularniejsze aplikacje do rzeczywistości wirtualnej znajdują się w branży filmowej, gier wideo i rozrywkowej. Jednak rzeczywistość wirtualna jest wykorzystywana w programach szkoleniowych do symulacji sytuacji, takich jak operacje chirurgiczne lub loty samolotem. Na przykład uczestnicy szkolenia pilotażowego mogą korzystać z wirtualnej rzeczywistości, aby ćwiczyć latanie samolotem bez żadnego realnego zagrożenia. W dziedzinie medycyny i psychologii wykorzystuje się symulacje rzeczywistości wirtualnej, aby pomóc w leczeniu zespołu stresu pourazowego i fobii, umieszczając osoby w kontrolowanych sytuacjach, w których mogą stawić czoła swoim lękom bez niebezpieczeństwa.
Ponieważ wirtualna rzeczywistość jest tak nową technologią, wiele aplikacji nie zostało jeszcze przetestowanych poprawnie. Glitchy grafiki mogą powodować zawroty głowy i mdłości, a czasami osoby mają trudności w rozszyfrowaniu tego, co jest prawdziwe, a co wirtualne. Większość zagrożeń związanych z aplikacjami wirtualnej rzeczywistości jest obecnie nieznana.
