Sieci komórkowe wielodostępowe z podziałem kodu zapewniają większą przepustowość niż globalny system sieci komunikacji mobilnej tej samej generacji i nie mają charakterystycznego brzęczenia powszechnego w sieciach GSM, co skutkuje wyższą ogólną jakością połączenia. Telefony CDMA są również zablokowane w określonej sieci, co jest korzystne dla usługodawców, ale jest niewygodne dla klientów.
Podstawową różnicą między technologiami CDMA i GSM jest to, że telefony CDMA używają protokołu transmisji, który koduje wiele połączeń w jedną serię danych i wysyła je wszystkie naraz, podczas gdy sieci GSM wysyłają tylko jedno połączenie naraz i szybko przełączają się między połączeniami transmitować wiele połączeń jednocześnie. Sieci CDMA umożliwiają zatem lepszą kompresję danych i lepszą transmisję niż sieci GSM.
Jednak sieci GSM znacznie się rozwinęły niż technologie CDMA, głównie dlatego, że sieci GSM są używane w większości krajów, podczas gdy sieci CDMA są głównie wykorzystywane przez firmy północnoamerykańskie. Wszystkie sieci komórkowe czwartej generacji oparte są na standardzie GSM, podczas gdy żadne sieci 4G nie korzystają z technologii CDMA. Mimo, że ogólna jakość połączeń CDMA jest lepsza niż połączeń za pośrednictwem podobnej sieci GSM, jakość i przepustowość dostępna w sieci GSM 4G przewyższa jakość nawet zaawansowanych sieci 3G CDMA.
