Od 2014 r. alokacja przychodów w Nigerii jest bardzo kontrowersyjnym i upolitycznionym tematem, który według rządu federalnego ma na celu ograniczenie konkurencji międzyrządowej, umożliwiając różnym poziomom rządów wypełnianie zobowiązań wobec społeczeństwa i promowanie zrównoważonego wzrostu gospodarczego. Krytycy utrzymują, że istnieje system alokacji w celu scentralizowania pieniędzy i władzy w rękach skorumpowanych urzędników federalnych.
Cały dochód uzyskany z zasobów naturalnych Nigerii jest rozproszony ze scentralizowanego holdingu rządowego znanego jako Konto Federalne. Począwszy od 2014 r. Wytyczne dotyczące alokacji dochodów w kraju są ustalane przez przydział środków na rzecz mobilizacji dochodów i przez Komisję fiskalną, stały i niezależny organ, którego konstytucyjnie obciążono przeglądem krajowego organu podatkowego. Organizacja sprawdza i formułuje zasady i zasady przydziału, aby dostosować się do zmieniających się warunków fiskalnych. Ostateczna alokacja jest jednak ustalana przez krajowy organ ustawodawczy - Zgromadzenie Narodowe.
Ogólnie rzecz biorąc, rozkład jest następujący: rząd federalny otrzymuje 56 procent, rządy państw otrzymują 24 procent, a samorządy lokalne 20 procent. Formuły dalej dyktują podział na rządy stanowe i lokalne według masy i terenu. Wreszcie, surowe limity są nakładane na wykorzystanie całego dochodu uzyskanego z zasobów naturalnych.
