W walce z ojcem, Kronusem, Zeus był wspomagany przez sprzymierzeńców, którzy byli jego rodzeństwem i zostali zwymiotowani z żołądka ojca. Jego pięcioro rodzeństwa i sprzymierzeńców było członkami greckiego panteonu, takimi jak Hestia, Hera, Hades, Poseidon i Demeter. Oprócz swojego rodzeństwa, Zeus miał również sojuszników w postaci Cylopesów i Hecantonchires, których uwolnił z podziemnego uwięzienia.
Bunt Zeusa przeciwko Kronosowi jest częścią 10-letniej serii bitew w greckiej mitologii o nazwie Titanomachy lub Titanomachia. W mitologii ta walka toczyła się pomiędzy olimpijskimi bogami a Tytanami, by kontrolować i panować nad wszechświatem.
Konflikt między Zeusem i Kronosem rozpoczął się z powodu paranoi ze strony Kronosa, który pochłonął własne dzieci. Kronos obawiał się, że jedno z jego dzieci w końcu powstanie, by przywłaszczyć sobie rządy, tak jak uczynił to z ojcem Uranem. Zeus uniknął tego, że został zjedzony przez Kronosa, gdy jego matka Rhea zdołała zamienić go na kamień i ukryć, aby został wychowany na Krecie.
Następstwa Titanomachy zakończyły się zwycięstwem olimpijczyków, uwięzieniem Tytanów w Tartaranie i karą Atlasa, jednego z sojuszników Kronosa, który został zmuszony do utrzymania nieba.
