Wśród katolików nie ma świętej Amandy. Katolicki św. Amand jest misjonarzem urodzonym w dolnym Poitou około roku 584. Wstąpił do klasztoru w wieku 20 lat, co spowodowało jego ojciec groził, że się go wyrzeknie. Wyświęcony w Tours, później służył przez 15 lat pod kierunkiem biskupa St. Austregisilus.
Amand powrócił do Francji po pielgrzymce do Rzymu i został biskupem w 629 roku. Został powołany do nauczania chrześcijaństwa poganom. Podczas pobytu we Francji został wygnany za wypowiadanie się przeciwko zbrodniom króla Dagobert I. Dagobert później wspomniał go i poprosił o ochrzczenie swojego dziecka Sigerberta, który później został królem i świętym. Głosił do wrogich ludów w Gandawie, gdzie czasami był bity.
St. Amand jest związany z ustanowieniem monastycyzmu w starożytnej Belgii, a wiele klasztorów twierdzi, że je założył. Zaczął domy w Elnone, niedaleko Tournai, jego późniejszej siedziby. Podaje się, że został mianowany biskupem Maestricht w 646 roku, ale ustąpił po trzech latach.
W wieku emerytalnym przeszedł na emeryturę do Elnone, gdzie przez cztery lata zarządzał opatem. Prawdopodobnie jedna z najbardziej imponujących postaci epoki Merowinga, St. Amand zmarła wkrótce po 676 roku.
