Według Bible.org czterema głównymi prorokami Biblii są Izajasz, Jeremiasz, Ezechiel i Daniel. Prorocy ci wszyscy służyli trzem konkretnym rolom w Biblii: byli oni głosicielami prawa Mojżeszowego , predyktory Bożego sądu i wyzwolenia oraz stróże nad ludem Izraela.
Podczas gdy wszyscy ważni prorocy dokonywali proroctw dla narodu żydowskiego, robili to podczas różnych poważnych zmagań i proroctwa dotyczące różnych ważnych wydarzeń.
Izajasz prorokował Żydom w Judei o Juda i Jeruzalem. Nastąpiło to między 740 a 680 rokiem pne, podczas panowania czterech królów judzkich: Ozjasza, Jotham, Ahaz i Ezechiasza
Jeremiasz prorokował zarówno Żydom w Judei, jak i tym, którzy byli w niewoli, głosząc im o Judzie i narodach. Miało to miejsce między 627 a 585 lat p.n.e. w czasie panowania czterech kolejnych królów Judy: Jozjasza, Joachaza, Jojakima, Jojakina i Sedekiasza.
Proroctwa Ezechiela zostały dokonane na Żydach, którzy byli w niewoli w Babilonie. Powiedział im o domu Izraela w całości pomiędzy 592 a 570 rokiem pne. Było to za czasów króla Judy, Sedecjasza i Króla Babilonu, Nabuchodonozora.
Daniel, ostatni wielki prorok, dokonał proroctw zarówno dla pogańskich królów, jak i Żydów, którzy byli uwięzieni w Babilonie. Omówił narody izraelskie i pogańskie między 605 a 536 r. W okresie panowania królów judzkich Jojakima, Jehojachina i Sedekiasza oraz trwającego babilońskiego panowania króla Nabuchodonozora.
