Dwie z najważniejszych decyzji podjętych przez Kongres Kontynentalny Stanów Zjednoczonych stanowiły decyzję o uniezależnieniu 13 kolonii od Anglii i decyzji o utworzeniu konfederacji państw. Obie decyzje doprowadziły do powstania dwóch najbardziej znanych i przebadanych dokumentów w historii USA: Deklaracji Niepodległości i Statutów Konfederacji, które były w istocie pierwszą wersją amerykańskiej konstytucji. Statuty Konfederacji nie zostały w pełni ratyfikowane przez wszystkie 13 państw przez okres dłuższy niż 3 lata od ich pierwotnego zredagowania w listopadzie 1777 roku.
Oryginalne artykuły konfederacji zostały zastąpione obecną konstytucją USA 4 marca 1789 r. Do 1786 r., chociaż wygrano wojnę z Anglią, Stany Zjednoczone zbankrutowały. Oryginalne artykuły konfederacji sporządzone przez Kongres Kontynentalny w 1777 r. Nie służyły już potrzebom nowej republiki. Nowy rząd, który był obciążony długami wojennymi i zaległym wynagrodzeniem wobec żołnierzy, nie mógł już liczyć na wkład finansowy z 13 państw. Kongres Kontynentalny nie miał rzeczywistych uprawnień podatkowych i nie mógł ani regulować waluty, ani koordynować obrony narodowej. Poszczególne państwa zaczęły również angażować się w powtarzające się bitwy gospodarcze i dyskryminujące praktyki handlowe, gdy walczyły ze sobą, aby zdobyć przewagę.
Konieczność wzmocnienia rządu federalnego stała się oczywista, a 25 maja 1787 r. Kongres Kontynentalny rozpoczął rozważania, które ostatecznie doprowadziły do konstytucji Stanów Zjednoczonych. Po zredagowaniu słownictwa dla nowej konstytucji, Kongres Kontynentalny zebrał swoje ostatnie zgromadzenie 10 października 1788. Nowy Kongres Stanów Zjednoczonych rozpoczął swoją pierwszą sesję w Federal Hall w Nowym Jorku w dniu 4 marca 1789 roku.
