Geoffrey Chaucer stał się znany jako "ojciec poezji angielskiej" (lub literatury), głównie dzięki jego przełomowej pracy "The Canterbury Tales", która zawierała wiele form, które następnie ukształtowały język angielski dla lata po tym, jak został napisany na początku. Chaucer nigdy nie ukończył "Opowieści z Canterbury" i pracował nad tym aż do śmierci w 1400 roku.
Jednym z najbardziej innowacyjnych aspektów "The Canterbury Tales" jest to, że został napisany w całości po angielsku. W czasie pisania prawie cała literatura była napisana po łacinie lub anglo-norman. Używanie języka każdego dnia od razu przyniosło masę Chaucera.
Chaucer jako pierwszy wprowadził stylistyczną formę dwuwierszego. To później przekształciło się w bohaterski dwuwiersz, formę często używaną później w epickiej angielskiej poezji. Dodatkowo Chaucer był pierwszym, który w swojej prozie włączył regularne użycie pentamu iambicznego. Położyło to podwaliny pod niemal wszystkie późniejsze pisanie prozy, a także wiele poetyckich form, które często zawierają pentametr iambiczny jako podstawowy rytm.
Chaucer był pod silnym wpływem wczesnej francuskiej poezji romantycznej, której elementy wcielił się w "Opowieści z Canterbury", które można zobaczyć w "Opowieści drugiej zakonnicy".
