Morałem "nowych szat cesarza" jest to, że ludzie powinni być chętni do mówienia, jeśli znają prawdę, nawet jeśli myślą, że wszyscy inni będą się z nich śmiać. Inna możliwa moralność historia jest taka, że ludzie nie powinni wierzyć w rzeczy bez empirycznych dowodów. Trzecią moralnością jest to, że dzieci mówią prawdę.
W "Nowych szatach cesarza" Hansa Christena Andersena kilku oszustów udających tkaczy robi specjalny garnitur dla cesarza. Mówią cesarzowi i jego zwolennikom, że ubrania są niewidoczne dla ludzi, którzy są zbyt głupi, aby wykonywać swoją pracę. Nikt nie może zobaczyć ubrań, ale nikt nie chce przyznać się do tego faktu, ponieważ nie chcą być identyfikowani jako głupi.
W starszej wersji opowieści mówiono, że dana osoba nie może zobaczyć ubrania, jeśli w rzeczywistości nie był dzieckiem swojego ojca. Obawiając się, że zostaną zidentyfikowani jako bezprawni, ludzie w tej wersji również udawali, że mogli zobaczyć ubranie. Andersen podobno przeczytał kilka wcześniejszych wersji opowieści, ale zdecydował się zmienić założenie, którego rodzaju ludzie nie mogli zobaczyć ubioru.
Pod koniec opowieści dziecko wskazuje prawdę. Powoli wszyscy ludzie w królestwie przyznają, że nie widzą ubrań, a prawda o tkaczach ujawnia się.
