Przykład personifikacji w przemówieniu Martina Luthera Kinga brzmi: "Mam marzenie, że pewnego dnia ten naród powstanie i przeżyje prawdziwy sens swego wyznania". Personifikacja nadaje ludzkim cechom coś, co nie jest ludzkie.
Definicją personifikacji jest przypisanie ludzkiej natury lub charakteru zwierzętom, przedmiotom nieożywionym lub abstrakcyjnym, zwłaszcza jako figurom retorycznym. Idea personifikacji polega na stworzeniu sytuacji, która może być łatwiejsza do porównania poprzez nadanie cechom życia obiektów nieżyjących.
Martin Luther King używa personifikacji w swojej mowie, aby zilustrować potrzebę zmiany. W przykładzie "Mam marzenie, że pewnego dnia ten naród powstanie i przeżyje prawdziwy sens swego wyznania," Król uosabia Stany Zjednoczone, nadając mu ludzkie cechy. Stany Zjednoczone to po prostu działka; nie może podnieść się fizycznie ani psychicznie; jednak ludzie, którzy nazywają siebie obywatelami Stanów Zjednoczonych, mogą to zrobić. King odnosi się do kraju jako całości, co oznacza ludzi, którzy w nim żyją.
Król posługuje się personifikacją, kiedy mówi: "Ameryka dała Murzynom zły czek". Ameryka nie może fizycznie dać złej kontroli, czy King mówi to metaforycznie, czy też nie.
