W sztuce Williama Shakespeare'a "Romeo i Julia" Mercutio mówi o snach jako o niczym więcej niż fantazjach, które są "dziećmi leniwego mózgu". Sen jest złudzeniem spowodowanym przez myśli lub pragnienia, które mieliśmy zanim nasz mózg przestał działać i pozwolono mu wędrować.
W "Romeo i Julii" Mercutio kontynuuje coś, co wydaje się być urojeniem na temat królowej Mab i dostarczania marzeń. Daje przykłady fantastycznych fantazji na podstawie tego, jak ludzie żyli w swoim życiu: "kolana O'D dworzan, to marzenie na dworze prosto, palce O'No prawników, którzy wprost marzą o opłatach; "usta, które prosto w pocałunki marzą."
Mówi, że kochankowie (dworzanie) marzą o miłości, prawnicy śnią o pieniądzach, a kobiety marzą o słodkich pocałunkach. Te przykłady trwają przez cały dialog Mercutio i Romeo, dotykając tematów marzeń różnych osób, wywołanych przez fikcyjną senatora, Królową Mab.
Mercutio kończy rozmowę, mówiąc: "Prawda, mówię o snach, które są dziećmi bezczynnego mózgu, Zaczynają się od próżnej fantazji". Mercutio powtórzył te sny, niczym więcej niż fantazjami wywołanymi przez nasze wewnętrzne pragnienia i wędrówki bezczynnego mózgu.
