W średniowieczu lub w średniowieczu rycerze nosili zbroje z podkoszulkami, które miały chronić rycerza przed ciężarem i otarciem zbroi. Nie angażując się w bitwę, rycerze nosili wełniane rajstopy z lnianą koszulą, lnianymi majtkami, czapką, pasiastą tuniką, peleryną i zamkniętymi palcami.
Pancerz, który nosili rycerze, był zrobiony z metalu. Zbroja kolczugi została zbudowana z tysięcy małych metalowych ogniw przyczepionych do siebie, które pokrywały wrażliwe punkty ciała rycerza. Poczta kolczasta była bardzo elastyczna, ale zapewniała niewystarczającą ochronę przed strzałami i mieczami.
W późniejszej części średniowiecza pancerz został zaprojektowany z warstwami platerowanego metalu umieszczonymi jeden na drugim, aby chronić przed różnymi rodzajami broni. Zbroja płytkowa była bardziej skuteczna niż kolczuga, ale ważyła więcej i była mniej elastyczna.
Rycerze, którzy nosili zbroję, również nosili lniane spodnie, lnianą koszulę, czapkę wykonaną z utwardzonej skóry, aby chronić narządy płciowe, wełniane rajstopy i pikowaną kurtkę wypełnioną lnem lub trawą, która miała chronić górne ciało rycerza przed uszkodzeniem od ciężaru metalowych płyt. Uważa się, że pełny zestaw metalowego pancerza ważył około 60 funtów.
