Czwarta edycja "Podręcznika diagnostyczno-statystycznego zaburzeń psychicznych" wykorzystała Oś I, II, III, IV i V, aby pomóc pracownikom służby zdrowia zaspokoić potrzeby psychiczne i fizyczne swoich pacjentów, twierdzi dr Brian Burke. Ten system klasyfikacji został porzucony w piątym wydaniu podręcznika.
Choroby osi I to zaburzenia zasadnicze wymagające natychmiastowej uwagi - stwierdza dr Burke. Główny epizod depresyjny jest przykładem zaburzenia na osi I. Oś II służy do klasyfikowania zaburzeń osobowości i zaburzeń rozwojowych związanych z problemem osi I. Upośledzenie umysłowe jest wymienione jako zaburzenie osi II przy użyciu tego systemu.
Oś III obejmuje wszystkie fizyczne zaburzenia, które mogą mieć wpływ na zdrowie psychiczne danej osoby, donosi Jeff Ratliff-Crain z University of Minnesota Morris. Zaburzenia metaboliczne, choroby zakaźne, wady wrodzone i zaburzenia immunologiczne mają potencjał do odgrywania roli w zaburzeniach psychicznych. Oś IV bierze pod uwagę problemy środowiskowe i psychospołeczne. Problemy te mogą mieć wpływ na zdrowie psychiczne danej osoby. Oś ta obejmuje problemy edukacyjne, problemy związane z pracą, trudności finansowe i problemy mieszkaniowe, a także inne czynniki stresogenne.
Na koniec oś V to ogólna ocena funkcjonowania pacjenta. Osoba z wynikiem 91 do 100 ma lepsze funkcjonowanie w kilku obszarach życia lub nie ma problemów - mówi dr Burke. Bardzo niski wynik, wynoszący od 1 do 10, wskazuje, że dana osoba może wyrządzić sobie krzywdę sobie lub innym, lub nie może utrzymać zadowalającego poziomu higieny osobistej.
