"A Hanging", narracyjny esej George'a Orwella, opisuje egzekucję człowieka przez powieszenie. Zainspirowany swoją służbą w indyjskiej Imperialnej policji, Orwell napisał esej na podstawie doświadczenia wiszące z pierwszej ręki.
Esej Orwella zaczyna się od wyraźnego oderwania. Mówca wydaje się mniej doświadczony niż jego koledzy policjanci w sprawie egzekucji, ale podchodzi do swojej obserwacji zadania nieco klinicznie. Pierwszy akapit jest szczegółowym opisem potępionego człowieka; Orwell zauważa ruch swoich mięśni i charakterystyczny chód. Przedstawia moment, w którym skazany, prowadzony przez oficera policji, gładko schodzi na kałużę.
Dzięki tej obserwacji ton i zaangażowanie głośnika zmieniają się drastycznie. Akcja, którą podjął człowiek, by uniknąć zwilżania nóg, iskrzyła w głośniku. Nagle zadanie egzekucji nie jest już kliniczne, a skazany jest postrzegany jako żywy, oddychający człowiek. Orwell mówi o powadze życia mężczyzny, zaznaczając, że jego ciało jest wciąż pełne wigoru i nie chce umrzeć. Przy takim przesunięciu punktu widzenia Orwell identyfikuje człowieka, który wciąż myśli o tym, że jest częścią tej samej grupy, której jest częścią. Esej kończy się stwierdzeniem, że wraz ze śmiercią mężczyzny grupa jest mniej człowiekiem.
