Jednym z podstawowych celtyckich symboli Słońca było koło X lub cztero-szprychowe. Pierwotny symbol księżyca pokazał trzy sąsiednie księżyce w fazie woskowania, pełni i zanikania.
Wczesne społeczeństwa celtyckie nie miały języka pisanego. Zamiast tego zachowali swoje najważniejsze duchowe przekonania w symbolicznej formie na biżuterii, monetach, kamieniach, garncarstwie i broni. Te symbole, często określane jako grafika celtycka, reprezentują raczej pojęcia niż słowa. Znaczna część symboliki odnosi się do astronomii, a zwłaszcza tego, co uważano wówczas za orbitę Słońca wokół Ziemi.
Zgodnie z celtyckimi tradycjami kalendarza, Lugh jest bogiem słońca, który umiera, gdy noce stają się dłuższe po letnim przesileniu. Tradycyjną ucztą na jego cześć jest Lughnasahd, pierwszego sierpnia. Lugh był również nazywany "Coch Rhi Ben" lub "Cock Robin", pozostały po przekonaniu, że dusze stały się ptakami po śmierci.
Potrójna bogini w mitologii celtyckiej składa się z trzech odrębnych bogiń, zjednoczonych: dziewicy, matki i cronki, z których każda symbolizuje oddzielny etap w kobiecym cyklu życia. Dziewica reprezentuje narodziny, ekspansję, narodziny i młodość i jest przedstawiona jako woskujący księżyc. Matka reprezentuje dojrzałość, płodność, spełnienie i stabilność. Księżyc w pełni symbolizuje życie. Korona reprezentuje mądrość, spoczynek, śmierć i zakończenia i jest reprezentowana przez woskujący księżyc.
