Drukowanie drzeworytów jest jedną z najwcześniejszych metod drukowania, która wykorzystuje grawerowane okładziny z drewna do drukowania listów i obrazów. Technika ta pochodzi z dziewiątego wieku Chin, z których pochodzą niektóre z najwcześniejszych drzeworytów.
Lasy drzewiaste, dziś, są zwykle wytwarzane z drewna drzew owocowych, takich jak wiśnia i grusza. Te rodzaje drewna są znane z tego, że są przydatne do tworzenia rycin o bogatych detalach. Inne rodzaje drewna, takie jak lipa i topola, są łatwiejsze do cięcia, ale produkują więcej odłamków. Sklejka jest również stosowana w nowoczesnych blokach drewnianych.
Lasy drzewne są powszechnie używane jako forma malowania reliefowego. Ryciny są malowane, a następnie prasowane papierem. Niektóre techniki nakładają farbę na ryciny za pomocą wałka. Azjatyckie drzeworyte używają innej techniki; artysta nakłada akwarele za pomocą pędzla przed pocieraniem bloku na suchym lub wilgotnym papierze.
Drukowanie drzeworytów ma swoje korzenie w Chinach, ale do połowy XIV wieku technika ta dotarła do Europy. Odbitki wykonane tą techniką były pierwotnie używane do sztuki religijnej i książek. Wyraźny styl rozwinął się później pod koniec okresu gotyku, który wykorzystywał częste linie w obrazach. Ten styl był kontynuowany przez wiele lat, ponieważ ilustracje wielu książek wykorzystywały ten ciężki styl linii. Akwaforta wkrótce zastąpiła drzeworyt w XVI wieku, ale technika została przywrócona w XX wieku i nadal jest używana przez artystów.
