Gospodarka oparta na obyczajach, znana również jako tradycyjna gospodarka, jest systemem ekonomicznym opartym na kombinacjach rolnictwa, rybołówstwa, łowiectwa lub zbieractwa. System gospodarczy w dużej mierze opiera się na zwyczajach i tradycji i może używać systemu barterowego zamiast pieniędzy.
Od 2015 roku większość krajów opartych na niestandardowych zasobach znajduje się w krajach Trzeciego Świata, np. w Azji, Ameryce Łacińskiej i Afryce. Społeczeństwa działające w tego rodzaju gospodarce wydają się żyć w biedzie, mimo że ich codzienne potrzeby są rutynowo spotykane. Gospodarki oparte na cła zazwyczaj przechodzą na gospodarki rynkowe, mieszane lub zarządzające, gdy wejdą w interakcję z pojęciem gotówki.
Gospodarka oparta na zwyczajach jest ogólnie przejrzysta, ponieważ dystrybucja dostępnych w handlu zasobów jest powszechnie znana. Ten rodzaj gospodarki jest również bardziej zrównoważony, ponieważ powoduje mniej zniszczeń w środowisku w porównaniu do współczesnych systemów gospodarczych.
Społeczności działające w gospodarce opartej na zamówieniach indywidualnych są bardzo wrażliwe i wrażliwe na zmiany w środowisku lokalnym i naturalnym. Zmiany pogody lub słabe wyniki łowiectwa mogą spowodować, że populacja głoduje z powodu braku pożywienia. Gospodarka oparta na zwyczajach jest również bardziej podatna na konflikty, ponieważ system lub system gospodarczy generalnie ma lepsze zasoby do prowadzenia wojny.
