"Dwadzieścia lat w Hull House" opisuje intelektualną formację reformatora społecznego Jane Addams i jej rolę w tworzeniu i zarządzaniu osadniczą rezydencją Hull House. Kompleks Hull służył jako eksperyment społeczny mający na celu integrację zamożnych i pracujących klas oraz zapewnić biednym Chicago wysokiej jakości edukację.
University of Illinois Press opisuje "Dwadzieścia lat w Hull House" jako wspomnienie, traktat filozoficzny i studium socjologiczne. Pierwsze rozdziały opisują, w jaki sposób wychowanie i wpływy filozoficzne Addamsa wpłynęły na pracę społeczną, którą wykonywałaby w późniejszym życiu. Jednym z jej najważniejszych wcześniejszych doświadczeń było obserwowanie mas pracujących ubogich w Londynie licytujących zepsute warzywa, które nie nadają się do sprzedaży w innym miejscu. Scena ekstremalnego pragnienia zainspirowała Addamsa do poszukiwania rozwiązania problemu ubóstwa.
Po wizycie w domu osiedli w Londynie, Addams postanowił założyć jeden w Stanach Zjednoczonych. Według Biblioteki Uniwersyteckiej Harvarda, domy osadnicze były mieszkalnymi ośrodkami obywatelskimi, które pomagały imigrantom i biednym uczyć się amerykańskich wartości klasy średniej. Hull House Addamsa zapewniał szkolenia zawodowe, teatr, kluby książki, zajęcia plastyczne, ogólnodostępną kuchnię, łaźnię, książkę introligatorską i szkołę muzyczną. Mieszkańcy Hull House, z których większość była pracownikami socjalnymi z klasy średniej, przeprowadzali eksperymenty na temat gruźlicy, tyfusu, położnictwa i narkomanii. W całej książce Addams opisuje, w jaki sposób instytucja, którą założyła, zmieniła życie tamtejszych ludzi.
