Najbardziej znany apostrof w "Romeo i Julii" Williama Shakespeare'a występuje w "Act 2 Scene 2", w którym Julia pyta nieobecnego Romeo: "Dlaczego jesteś Romeo?" Ponieważ apostrof może być zdefiniowanym za każdym razem, gdy postać przemawia do personifikowanego pomysłu lub kogoś, kto nie jest obecny, w grze jest kilka apostrofów.
W "scenie balkonowej" "Romea i Julii", jednej z najczęściej przywoływanych scen w teatrze, Juliet myśli głośno o Romeo. Wyraża swoją frustrację faktem, że jest wrogiem jej rodziny, pytając: "O Romeo, Romeo, dlaczego jesteś Romeo?" W tym wierszu pyta, dlaczego nazywa się Romeo, gdy jakakolwiek inna nazwa będzie mniej skłonna do obrażania jej rodziny, ale nie mówi bezpośrednio do Romeo; zamiast tego mówi do siebie lub do "idei" Romeo.
Nie należy mylić ze znakiem interpunkcyjnym, apostrofy literowe występują, gdy postacie mówią tak, jakby zwracały się do kogoś, ale nie mają nikogo do adresowania; Romeo i Julia to gra z wieloma przykładami. Powszechne jest, że tymi postaciami mowy przewodzi "O!" jak w powyższym przykładzie. Czasami apostrofy pojawiają się jako emocjonalne okrzyki, tak jak w przypadku Romeo: "Wzywam cię, gwiazdy!" w Akcie 5. Chociaż kilka postaci w "Romeo i Julii" ma apostrofy, Julia jest prawdopodobnie najbardziej widoczna; ona odnosi się do Fortune w Act 3 Scene 5, fiolka w Act 4 Scene 3, i wreszcie sztylet w Act 5 Scene 3.
