Pod koniec "Arabii" narrator ma epifanię, kiedy postanawia porzucić miłość do siostry Mangana. "Arabia" to opowiadanie Jamesa Joyce'a opublikowane w 1914 roku , która opowiada historię grupy ludzi mieszkających na North Richmond Street. Historia jest napisana w stylu narracji pierwszoosobowej.
Objawienie objawione przez narratora nie jest pozytywne, ponieważ ani nie potwierdza swojej miłości do siostry Mangana, ani nie zdaje sobie sprawy, że pieniądze, które wydał na prezenty, gdy próbowały zdobyć jej miłość, nie były tego warte. Zamiast tego całkowicie rezygnuje z miłości i wyidealizowanej koncepcji seksualności. Na koniec narrator pozostaje sam.
