"Pani z Shalott" to historia miłosna o kobiecie przeklętej, która mieszka na zacisznej wyspie o nazwisku Shalott w zacisznej wieży. Pani z Shalott nie może też patrzyć bezpośrednio w pobliskiej cywilizacji Camelot; wolno jej tylko patrzeć przez odbicie w jej lustrze. Pani z Shalott postanawia zaryzykować życie, aby przeciwstawić się jej uwięzieniu z tragicznymi skutkami.
Pani z Shalott przeżywa swoje dni w wieży, obserwując, jak życie odbija się w lustrze. Sir Lancelot pewnego dnia przekracza jej drogę i powoduje, że ignoruje klątwę i patrzy na niego bezpośrednio na własne oczy. Teraz zakochana Pani Shalott śmiało postanawia przepłynąć przez wodę oddzielającą ją od Camelot, pomimo ostrzegawczego znaku jej pęknięcia w lustrze, gdy tylko spojrzy na Lancelota. Udaje jej się dotrzeć do brzegów Camelot bez życia i całkowicie zamrożona na strach towarzystwa rycerzy Lancelota, podczas gdy Lancelot zastanawia się nad jej "uroczą twarzą". Na pytanie Canona Aingera o wyjaśnienie alegorii tego wiersza, Lord Alfred Tennyson wyjaśnił to jako: "Nowe urodzona miłość do czegoś, dla kogoś w szerokim świecie, z którego została tak długo wykluczona, zabiera ją z regionu cienia do rzeczywistości ".
