Renesans Harlemu nawiązuje do kulturowej, artystycznej i społecznej ekspresji, która określiła sąsiedztwo Nowego Jorku w Harlemie od I wojny światowej do lat 30. XX wieku. W całym renesansie Harlemu pisarze i inni artyści przybyli do Harlemu, aby mieć szansę na wyrażenie swojej kreatywności.
Harlem był uważany za centrum kulturalne, szczególnie wśród tych, którzy przenieśli się do obszaru od południa, który podlegał represyjnemu systemowi kast. W rezultacie wielcy artyści, tacy jak Langston Hughes, Countee Cullen, Claude McKay i Zora Neale Hurston, byli w stanie rozkwitnąć i stać się ikonami kultury od dziesięcioleci.
