Paragwaj słynie z tego, że jest jednym z pierwszych krajów Ameryki Południowej, które uzyskały niepodległość od rządów kolonialnych. W 1811 r. Paragwaj uzyskał niepodległość od Hiszpanii po ponad 250 latach panowania kolonialnego.
Hiszpania skolonizowała Paragwaj na początku XVI wieku. Juan de Salazar założył miasto, w którym obecnie znajduje się Asunción, a koloniści przekształcili tubylczych tubylców w katolicyzm. Korona hiszpańska miała nadzieję wykorzystać kolonię jako źródło do gromadzenia cennych surowców, zwłaszcza złota i srebra. Jednak zasoby te nie zostały znalezione, więc Hiszpania niewiele wysiłku włożyła w rozwój Paragwaju. Zamiast tego pozostał niejasno w świadomości centralnego rządu.
Kiedy Napoleon pokonał Hiszpanów w 1811 roku, obywatele Paragwaju wykorzystali zakłócenie rządu, aby zainicjować przejście do niepodległości. W kolejnych latach nastąpił szereg dyktatur i wojen w całym kraju, w tym szczególnie krwawe wojny w połowie XIX wieku, które doprowadziły do śmierci dwóch trzecich dorosłej populacji mężczyzn. Te dyktatury przetrwały w XX wieku; w 1989 r. dyktatura wojskowa kierowana przez Alfreda Stroessnera została pokonana, a państwo zaczęło dążyć do demokratycznych rządów. Jednak okres ten nadal wykazywał poważne niepokoje polityczne, w tym wiele prób zamachu stanu w celu obalenia rządu. Od 2014 r. Kraj utrzymuje wolne demokratyczne wybory pomimo politycznych konfliktów.
