Wiersz Emily Dickinson "This Is My Letter to the World" mówi o potrzebie napisania przez pisarzy. Mówca w wierszu, postać podobna do samej Dickinson, musi być słyszana w szerszym kontekście, mimo że twierdzi, że świat "nigdy do mnie nie napisał".
Wydaje się, że zostało napisane w 1862 roku, "This Is My Letter to the World" demonstruje jeden z głównych wpływów Dickinsona, amerykański romantyzm, który często przywołuje i personifikuje naturę. Wiersz robi to bezpośrednio, a mówca wiersza próbuje wyjaśnić jej powołanie do napisania w ramach większego planu natury. Pisze, czy dobrze, czy źle, bo musi. Ponieważ Dickinson był pobożnym chrześcijaninem, nic dziwnego, że jej poezja, choć wyraźnie jest produktem ruchu romantycznego, przyjmuje religijny ton i przypomina bardziej tradycyjne religijne poglądy.
Część amerykańskiego renesansu, Dickinson była znana z prac jej współczesnych, Emerson, Hawthorne i Whitman, którzy odrzucili racjonalizm na rzecz naturalnych. Jednak odniesienie Dickinsona do "rąk, których nie widzę" jest bardziej klasyczne i mistyczne i wyraźnie wywodzi się z brytyjskiej tradycji romantycznej. Co więcej, poeta oczywiście nadal jest uczniem. W szczególności przywołuje się jej "słodkiego rodaka".
