Wiersze, które wykorzystują gramatyczną zasadę równoległej struktury, obejmują powtarzanie słów lub fraz, aby pokazać, że dwa lub więcej pomysłów ma ten sam poziom ważności. Równoległe komponenty zdania są gramatycznie identyczne lub podobne pod względem budowy, dźwięku, znaczenia lub miernika.
W poezji można użyć struktury równoległej, aby stworzyć przepływ obrazów lub obserwacji, które ustanawiają definiowalny rytm lub dźwięk. Ten dźwięk równoległy może być aliteratywny, co jest podobne w dźwięku lub według długości i stresu rytmicznego, jak w "rządzie ludzi, ludzi i ludzi".
Antyteza, technika retoryczna, w której łączą się dwie przeciwne idee w celu uzyskania kontrastującego efektu, jest powszechną formą paralelizmu. Angielski poeta Alexander Pope używa antytetycznej równoległej struktury w "An Eseay on Criticism" z linią: "Błądzić to człowiek; przebaczyć boskości. "Papież mówi, że niedoskonałość jest nieodłączną częścią ludzkiej kondycji, a przebaczenie jest działaniem związanym z Bogiem, czyli królestwem boskości. Poprzez te przeciwstawne, ale równoległe struktury, poeta jest w stanie przekazać, że Bóg jest tak wybaczający, ponieważ jego dzieło jest tak niedoskonałe.
Pisarze, kaznodzieje, politycy i komicy mogą wykorzystywać równoległą strukturę w rytmie i powtarzanie swojego języka jako narzędzia perswazji, które podkreśla pasję, siłę głosu i moc.
