"Gminna harmonia" odnosi się do zasady, że różne ludy w społeczności lub społeczeństwie muszą żyć razem w pokoju i dążyć do wspólnych celów. Dysharmonia jest zatem wynikiem alienacji grup od siebie nawzajem w oparciu o różnice. Oprócz tej ogólnej definicji, termin "wspólna harmonia" nabiera szczególnego znaczenia w kraju Indii, gdzie stanowi przełamanie tradycyjnych podziałów w społeczeństwie opartym na religii i kastach.
Indie są jednym z najbardziej głęboko podzielonych społeczeństw we współczesnym świecie. Przez tysiące lat kultura indyjska w dużym stopniu obejmowała rygorystyczny system kastowy regulujący postępowanie zawodowe i społeczne. Początkowo wywodziło się z pism hinduistycznych i dotyczyło przede wszystkim profesji, moralności i etyki, system ten obejmował religię, bogactwo, prestiż, edukację i praktycznie wszystkie inne aspekty życia. Historycznie, system dawał niewielkie szanse znaczącej interakcji lub mobilności w górę pomiędzy niektórymi kastami. Sytuację społeczną dodatkowo komplikuje rosnąca powszechność religii muzułmańskiej, chrześcijańskiej i sikhijskiej w tradycyjnie hinduskim i buddyjskim kraju. Termin "wspólna harmonia", jak również zasady stojące za nim, stał się powszechny w społeczeństwie indyjskim, pomimo silnej opozycji ze strony tradycjonalistów. Chociaż Indie są skrajnym przypadkiem, podobne okoliczności można zaobserwować na całym świecie.
