Ironia w "Hamlecie" jest dramatyczną ironią, która różni się od ironii sytuacyjnej; dramatyczna ironia to różnica między tym, co wie bohater, a tym, co wie publiczność. Ironia sytuacyjna odnosi się do postaci zachowującej się w sposób sprzeczny ze sposobem, w jaki mają działać.
Czasami ironia sytuacyjna określana jest jako ironia dramatyczna, ale mają one różne definicje. Przykładem ironii sytuacyjnej byłby minister w "Szkarłatnym Liście", który popełnia cudzołóstwo. Przykładem dramatycznej ironii w "Hamlecie" jest fakt, że widzowie wiedzą, że broń Laerte jest zatruta, ale Hamlet i inni zaangażowani nie są tego świadomi, dopóki nie później.
