Małżeństwa z prawem zwyczajowym są prawnie uznane tylko w dziewięciu stanach i Dystrykcie Kolumbii. Cztery inne państwa zakazały zawierania małżeństw w ramach prawa zwyczajowego, ale uznały małżeństwa, które istniały przed wprowadzeniem tych zakazów. New Hampshire rozpoznaje małżeństwa z prawem powszechnym wyłącznie w celu dziedziczenia. Wszystkie państwa uznają małżeństwa zawarte w prawie zwyczajowym zawarte w innych stanach.
Wymagania dotyczące zawarcia małżeństwa opartego na prawie zwyczajowym różnią się w zależności od państwa, ale obejmują te wspólne elementy: konkubinat i prezentację jako małżeństwo. Aby przedstawić się jako małżeństwo, para może założyć to samo nazwisko lub złożyć wspólny zeznanie podatkowe. Niektóre stany mają dodatkowe wymagania, takie jak Texas, który wymaga rejestracji małżeństw common law z urzędnikiem okręgowym lub Alabamą, co wymaga skonsumowania małżeństw z prawem powszechnym.
Małżonkowie prawa zwyczajnego zajmują niepewną pozycję prawną. Przepisy dotyczące majątku małżeńskiego i rezydencji rodzinnej mają zastosowanie tylko do małżeństw legalnie wychodzących, a w przypadku śmierci współmałżonka, współmałżonek pozostały przy życiu może zostać wyłączony z dziedziczenia. Co więcej, małżeństwa z prawem zwyczajnym są znacznie trudniejsze do wyjazdu, niż mogą zostać wprowadzone i mogą zostać rozwiązane jedynie w drodze rozwodu prawnego.
Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych potwierdził małżeństwo common law w sprawie z 1877 r. Meister v. Moore, w którym orzekł, że państwa nie zniosły małżeństwa opartego na prawie zwyczajnym wyłącznie poprzez ustanowienie norm dotyczących regularnych małżeństw. Zasadniczo małżeństwo z prawem zwyczajowym było legalne wszędzie tam, gdzie nie zostało wyraźnie zakazane.
