Nie ma żadnych czarów wilków, które naprawdę działają. Ludzie nie mogą zmienić się w wilkołaki ani żadne inne stworzenia, ale niektórzy ludzie wierzą, że to zrobili. Niektórzy naukowcy spekulują, że pewne medyczne stany są podstawą mitu wilkołaka.
Wilkołaki od dawna skusiły ludzką wyobraźnię. Europejski folklor jest bogaty w mitologię wilkołaków oparty na przekonaniu, że ludzie mogą zmienić się w wilki za pomocą różnych technik, nie tylko poprzez zaklęcia. Starożytni Grecy uważali na przykład, że zjedzenie mieszaniny wilka i ludzkiego mięsa zmieniło człowieka w wilkołaka nieodwracalnie.
Nawet jeśli ludzie nie mogą zmienić się w inne zwierzęta, istnieją udokumentowane przypadki osób, które uważają, że to zrobiły. Ten rodzaj ułudy nazywa się likantropią kliniczną. Od 1850 r. Literatura medyczna przytacza ponad 50 opublikowanych przypadków klinicznej likantropii, ale tylko niewielka część ludzi miała urojenia w przekształcaniu się w wilki. Inni pacjenci mieli złudzenia przekształcania się w psy, hieny, konie, lisy i tygrysy, oprócz kotów, żab, węży, ptaków, a nawet pszczół.
Naukowcy spekulują, że kilka problemów natury medycznej, takich jak hipertonoza, maskulinizujące guzy jajnika, zespół Stein-Leventhala i virinaryzm nadnerczy, stanowiło podstawę mitu wilkołaka. Ciężkie przypadki hiperreozy, które charakteryzują się nadmiernym wzrostem włosów nad ciałem, są nieformalnie nawet nazywane syndromem wilkołaka.
