Kampania "Log Cabin and Hard Cider" to pseudonim nadany kampanii prezydenckiej Williama Henry'ego Harrisona w 1840 roku. Demokraci scharakteryzowali go jako człowieka, który woli siedzieć w swojej chatce i pić cydr niż prowadzić kraj.
Zamiast odrzucać zarzuty, że ich kandydat nie interesował się Białym Domem, Wigowie przyjęli go, nazywając Harrisona "twardym kandydatem na jabłecznik". Destylator z Filadelfii, E.C. Booz rzekomo wydał twardy cydr w niektórych wiecach kampanii Harrisona. Partia Wigów utworzyła plakaty kampanii, które świętowały Harrisona jako bohatera z rodzinnego miasta, chociaż był kimkolwiek innym. Być może cieszył się twardym jabłecznikiem, ale jego bogaty styl życia często pozostawiał go w długach.
Wyborcy nie przejmowali się, gdyby nawet wiedzieli. Chcieli prezydenta, który bardziej im się podobał, a Wigowie dali im to, kogo chcieli. Podczas gdy Van Buren kierował debatą na temat problemów, przed którymi stanął kraj, Harrison odwołał się do serca narodu amerykańskiego, lepszej strategii z uwagi na obecną depresję. Amerykanie to pokochali, a Harrison sprzeciwił się Martin Van Buren.
Historycy przypisują tę kampanię jako pierwszą decyzję, zmieniając publiczny wizerunek kandydata, i jako pierwszy użył sloganów i piosenek. Kampania "Log Cabin and Hard Cider" zmieniła politykę amerykańską, choć Harrison nie był na tyle długo, aby się z tego cieszyć. Zmarł na zapalenie płuc 30 dni po objęciu urzędu.
