Egocentryzm nastolatków to przekonanie, że starsi nastolatkowie i nastolatki mają na uwadze, że inni ludzie zwracają dużą uwagę na sposób, w jaki wyglądają i działają. Ludzie pod wpływem tego egocentryzmu uważają, że wszystkie oczy w sytuacji patrzą na nie. Jest to normalny proces poznawczy, ale powinien zacząć zmniejszać się, gdy nastolatek skończy 16 lat.
Kilka powszechnych zachowań nastolatków i zachowań związanych z mimem wynika z egocentryzmu nastolatków. Drobne zakłopotanie, takie jak wylewanie sody na siebie lub uderzenie kolanem podczas przechodzenia przez pokój, może sprawić, że będą bardzo zdenerwowani, ponieważ uważają, że incydent był równie oczywisty dla innych, jak dla nich.
Według portalu About.com David Elkind dostosował etapy kognitywnego rozwoju Jeana Piageta, by zidentyfikować egocentryzm nastolatków. Jak zostało to omówione w artykule na stronie Education.com, niektórzy nastolatkowie nie potrafią odróżnić ich własnych obaw od obaw innych osób. W rezultacie konstruują wyimaginowaną publiczność wielbicieli i krytyków wśród swoich rówieśników, czując, że muszą wykonać ją, aby uzyskać aprobatę. W rezultacie odczuwają zwiększone pragnienie prywatności, a także wyższy poziom samoświadomości. Niektórzy konstruują także bajki osobiste, które wyrażają własną unikalność, niewrażliwość i posiadanie określonego stopnia wpływu w ich własnej sieci rówieśniczej. Ludzie, którzy utrzymują się w tym wieku powyżej 17 lub 18 lat, często doświadczają trudności w poruszaniu się w realiach świata kariery i w związkach dorosłych.
