Naturalizm w dramacie odnosi się do przekonania, że sztuka powinna starać się reprezentować rzeczywistość jak najbliżej. W teatrze naturalistycznym czas sceniczny odzwierciedla czas rzeczywisty, kostiumy i ustawienia przedstawiają jak najwięcej szczegółów czasu, gra odbywa się w jednym miejscu w ciągu dnia, a postacie są zwykle z pracy lub niższych klas.
Na działania gry wpływa także naturalistyczna filozofia teatralna. Dramatyczni naturaliści uważają, że bohaterowie sztuki są pod silnym wpływem środowiska społecznego i ekonomicznego, a także innych czynników determinujących, takich jak dziedziczność. W efekcie zdolność postaci do zmiany lub ewolucji na własną rękę w trakcie naturalistycznej gry jest poważnie utrudniona.
Jedną z krytyki sztuki naturalistycznej jest to, że postaci przedstawione w naturalistycznej grze nie są w stanie zmienić się społecznie. Prowadzi to do tego, że postacie naturalistyczne są wyrażane jako ofiary sił zewnętrznych, nad którymi nie mają kontroli. Niektórzy krytycy twierdzą, że to pomniejsza ogólną złożoność życia i sprawia, że gra jest nienaturalna, a nie naturalna. Ta teatralna filozofia wynikała z naukowych odkryć Charlesa Darwina, który stwierdził, że środowisko organizmu ma ogromną rolę w ewolucji organizmu.
