Niebieski okres jest używany do opisu dzieł Pabla Picassa w pierwszych latach XX wieku. Mimo że nie określono dokładnych dat, okres ten jest ogólnie definiowany jako 1901 do 1904, kiedy obrazy Picassa , prawie wyłącznie, odcienie niebieskiego i zielonego.
Obrazy Błękitnego okresu często zawierały społecznych outsiderów, takich jak żebracy, zdruzgotani starsi ludzie, uliczni wykonawcy i prostytutki. Ślepota była również powracającym tematem wielu obrazów. Picasso przypisywał te prace swojej depresji w tym czasie, co zostało spowodowane przez samobójstwo jego przyjaciela, Carlosa Casagemasa. Wiele mrocznych tematów Picassa podążyło za nim w jego Rose Period, w którym dominowały różowe odcienie.
