Niektóre z głównych wpływów artysty były Edvard Munch, Henri Toulouse de Lautrec, Paul Cézanne, Henri Rousseau i Georges Braque, którzy pracowali z Picasso, aby założyć szkołę kubizmu. Klasycznie wyszkolony w szkole europejskiej, Picasso pojawił się jako symbolista, czerpiąc z impresjonizmu poprzez Muncha i postimpresjonizm za pośrednictwem Lautreca. Od Cézanne'a i Rousseau dowiedział się o sztuce archaicznej i plemiennej, która doprowadziła go do kubizmu.
Picasso starał się określić swoje miejsce w historii malarstwa od samego początku swojej długiej kariery. Historycy sztuki uważają, że jego późne prace prowadzą bezpośrednie dialogi ze starymi mistrzami, takimi jak Velazquez, Goya i Rembrandt. Większość życia spędził we Francji, więc Picasso znał najnowsze trendy i szkoły sztuki. W związku z tym studiował symbolizm, który pracował nad budowaniem wizualnego języka duszy na podstawie obrazów zaczerpniętych z mitologii i snów. Picasso wykorzystał także impresjonistycznego Muncha, aby zbadać naturę dusz. Najwyraźniej Lautrec wpłynął na jego paletę i wybór przedmiotów - prostytutek i ubogich - w okresie Niebieskim, tzw. Z powodu swojej niebieskiej i szarej palety. W rzeczywistości, wiele z wczesnych prac Picassa na wczesnym etapie eksperymentów z kolorem - począwszy od 1897 r. W kolorze fioletowym i zielonym przez Blue, a następnie Rose i jego pomarańczową i czerwoną paletę. To doprowadziło go również do eksperymentowania z kształtem, za Cezanne'em - postimpresjonizmem inspirowanym sztuką prymitywną - i Rousseau - eksperymentami w sztuce Naiwnej. Picasso zaczął wykorzystywać bardziej kanciaste kształty i figury, a także więcej kolorów, gdy pracował nad założeniem kubizmu z Braque, gdzie artysta analizuje temat lub kształt, demaskuje go, a następnie składa w abstrakcyjną formę. Praca w kubizmie doprowadziła Picassa do wymyślenia kolażu i pracy nad drugą formą kubizmu (syntetycznego), w której artyści pracowali w mieszanych mediach.
