Psychologia funkcjonalna jest gałęzią psychologii, która rozwinęła się pod koniec XIX wieku, koncentrując się zarówno na funkcji świadomości, jak i na tym, jak świadomość wpływa na zachowanie. Psychologia funkcjonalna pojawiła się w opozycji do dominujących Stukkowców, którzy dążyli określić strukturę dorosłego umysłu.
Funkcjonaliści uważali, że psychologia może być praktyczna, a nie tylko eksploracja świadomości i umysłu. William James był wybitnym funkcjonalistą i uważał, że świadomość istnieje tylko dlatego, że ma cel i że psychologia może służyć do poprawy życia ludzi. Niektórzy historycy uważają funkcjonalizm za odpowiedni dla progresywnego okresu czasu, z którego on powstał, ponieważ próbował on wykorzystać praktyczne zastosowanie psychologii do rozwiązania problemów umysłu.
