Grecki filozof Arystoteles stworzył dwa systemy klasyfikacji, aby grupować żywe organizmy w oparciu o kilka czynników, w tym cechy fizyczne i spostrzegane zdolności umysłowe. Arystoteles organizował żywe organizmy również fizycznie na podstawie ruchu, który obejmował chodzenie latanie i pływanie oraz w hierarchii intelektualnej poprzez Wielki Łańcuch Bytów, zwany także scala naturae. Arystoteles wprowadził swoje systemy klasyfikacji naukowej w XVII wieku, które klasyfikowały organizmy aż do XIX wieku.
Arystoteles urodził się w północnej Grecji w 384 roku p.n.e. i początkowo studiował medycynę. Opracował klasyfikację opartą na teorii, że wszystkie żywe organizmy mają pewne cechy wspólne i cechy. Arystoteles opracował system klasyfikacji dla zwierząt, który obejmował, w porządku malejącym, kręgowce, bezkręgowce, stawonogi żyjące na lądzie i morzu, zwierzęta ze skorupami, bez muszli i zwierząt podobnych do roślin. Arystoteles wyłączył grzyby i rośliny prawdziwe z tego systemu klasyfikacji, który w przeciwnym razie odpowiadał za formy życia na Ziemi. Arystoteles uważał, że żywe istoty posiadały różne poziomy zdolności intelektualnych, które określały porządek w jego systemie scala naturae. Arystoteles umieścił rośliny, które nie miały inteligencji i rozumowania, na samym dole tabeli klasyfikacji, podczas gdy zwierzęta, z większą zdolnością rozumowania, przyszły dalej. Ludzie, najbardziej inteligentne i psychicznie skomplikowane istoty, stanowią szczyt hierarchicznego systemu klasyfikacji Arystotelesa.
