Teoria społecznego uczenia się, opracowana przez dr. Alberta Bandurę, sugeruje, że uczenie się może następować po prostu obserwując działania innych. Podczas gdy tradycyjne teorie uczenia się sugerują, że całe uczenie się jest wynikiem skojarzeń związanych z uwarunkowaniem, wzmocnieniem i karą, Bandura jako pierwsza dodała element społeczny.
Trzy koncepcje stanowią rdzeń teorii społecznego uczenia się. Po pierwsze, ludzie mogą uczyć się poprzez obserwację. Dr Bandura wykazał to swoim eksperymentem z lalką Bobo, co spowodowało, że dzieci zachowywały się tak samo agresywnie, jak u dorosłych. Drugą główną koncepcją jest pogląd, że stany mentalne, takie jak poczucie dumy, satysfakcja i poczucie spełnienia, wzmacniają pewne zachowania. Wreszcie teoria społecznego uczenia się uznaje, że uczenie się nie zawsze prowadzi do zmiany zachowania.
Przykłady teorii społecznego uczenia się obfitują w obserwację sposobu, w jaki dzieci naśladują zachowanie wzorców. Modele te mogą być osobami w ich bezpośrednim świecie, takimi jak rodzice lub rodzeństwo, lub mogą być postaciami fantasy lub celebrytami. Dzieci są zmotywowane do identyfikowania się z modelem, który ma cechy, które dziecko chciałoby posiadać. To prowadzi do tego, że dziecko adoptuje obserwowane zachowania, wartości, przekonania i postawy modelu.
