Teoria opadów ofiary, określana również jako metoda opadów ofiar, stawia hipotezę, że ofiary brutalnych zbrodni i napaści na tle seksualnym narażają się na szkodę poprzez własne działania. Przestępcy i ich ofiary są często zwane parami karnymi. Ta koncepcja postrzega ofiarę jako uczestnika przestępstwa, ponieważ jej obecność zapewnia przestępcy możliwość popełnienia przestępstwa.
Teoria Victimization w odniesieniu do przypadków gwałtu i napaści na tle seksualnym sugeruje, że ofiara zaprosiła atak, zachowując się przyjaźnie lub zalotnie wobec sprawcy. Podejście to opiera się na micie, że ofiary mogą zapobiegać atakom, nie angażując się w ryzykowne zachowania, takie jak chodzenie samotnie w nocy i zapraszanie potencjalnych sprawców do swoich domów. Teoria Victimization oznacza również, że ofiary nie są w stanie odpowiednio przekazać atakującemu, że nie są zainteresowane relacjami seksualnymi. Napaść jest następnie postrzegana jako wynik niewłaściwej interpretacji niewerbalnych sygnałów ofiary. Podejście polegające na wyrzucaniu ofiar w kierunku przestępstw z użyciem przemocy pozwala przypuszczać, że osoby, które znajdują się w potencjalnie niebezpiecznych sytuacjach, zwiększają podatność na szkody. Typowe scenariusze to jazda autostopem i praca w branżach związanych z kontaktem z nieznajomymi.
