Siddhartha Gautama, czyli Budda, jest główną postacią i prorokiem buddyzmu. Przez większość swego życia Buddha podróżował i głosił Dharmę. Nauki Buddy stały się prominentną religią świata.
Podczas gdy eksperci zgadzają się, że Siddhartha Gautama żył w Nepalu w okresie od VI do IV wieku, historie jego życia są niewątpliwie pod wpływem czasu i religijnego oddania. Faktyczna historia Buddy może nie być znana, ale historia jego życia stanowi podstawę buddyjskiej religii. Według legendy Siddhartha Gautama spędził większość swojego wczesnego życia odizolowane od świata. Jego ojciec próbował powstrzymać go od widzenia bólu i cierpienia świata, utrzymując go w klasztorze w pałacu. Kiedy Siddhartha miał 29 lat, w końcu doświadczył zewnętrznego świata i był wstrząśnięty strachem, śmiercią i cierpieniem wokół niego. Natychmiast opuścił swoje królestwo, aby poprowadzić ascetyczne życie i szukać rozwiązania dla cierpienia ludzkości. Po latach nauki z intensywnym oddaniem, Siddhartha nadal nie miał odpowiedzi, których chciał. Następnie, po porzuceniu ascetycznego stylu życia, Siddhartha obiecał medytować, dopóki odpowiedzi nie zostaną mu ujawnione. Po dniach medytacji doszła do niego droga do oświecenia i stał się Buddą lub "tym, który się obudził". Po oświeceniu Budda starał się oświecić innych i podróżował po świecie nauczając Dharmy, która ostatecznie doprowadziła do powstania buddyzmu.
