Termin "Budda" jest powszechnie używany jako apelacja dla starożytnej indiańskiej postaci, Siddhartha Gautamy, który prawdopodobnie mieszkał pomiędzy 563 ° C. i 483 B.C. "Budda" to termin w sanskrycie oznaczający "przebudzonego".
Siddhartha Gautama był duchowym nauczycielem, który użył tego określenia, by odnieść się do samego siebie. W odróżnieniu od monarchicznych lub boskich tytułów, "Budda" oznaczał po prostu, że nie był już niewolnikiem uczuć i iluzji, ale osiągnął Nirwanę (lub wolność od cierpienia).
Wiele życia poświęcił nauczaniu Dharmy (lub drogi do Nirwany) swoim uczniom. Dlatego jest on pamiętany jako założyciel buddyjskiej tradycji i jeden z jej "trzech schronień", z których dwaj inni to Dharma (nauki) i Sangha (zwolennicy).
