Katolicy zapalają świece za zmarłych jako akt pamięci lub modlitwę za swoje dusze. Mogą zapalić świece w dowolnym momencie; jednak rocznice śmierci i Dzień Zaduszny są szczególnie popularnymi datami zapalania świec w modlitwie za zmarłych.
Praktyka używania świec w religii ma swoje korzenie w kulturach przedchrześcijańskich. Wiele z pogańskich religii europejskich, które wcześniej żyły w chrześcijaństwie, używało świec w rytuałach i na cześć zmarłych, a praktyka przeniesiona na europejskie kultury przyjęła chrześcijaństwo.
Świece odgrywają dużą rolę w katolickich masach, nabożeństwach i modlitwie. W wierze katolickiej symbolizują światło Jezusa Chrystusa, dlatego podczas mszy zajmują szczególne miejsce na ołtarzu. Katolicy często używają ich również do modlitwy za konkretnych ludzi lub do modlitwy do świętych.
Praktyka modlitwy za bliskich nie kończy się, gdy przechodzą ci bliscy; dlatego też katolicy często zapalają świece za zmarłych. Często robią to podczas modlitwy na cmentarzach, w świątyniach lub ołtarzach w kościele. Świece odgrywają również ważną rolę w usługach pogrzebowych.
Chociaż świece mogą być zapalane za zmarłych na pamiątkę lub modlitwę w każdej chwili, świece wotywne odgrywają ważną rolę w praktykach na Dzień Zaduszny. W tym dniu wielu katolików odwiedza groby bliskich i zostawia na pamiątkę świece wotywne. Dzień Zaduszny przypada na 2 listopada i jest przeznaczony na uczczenie zmarłych. Niektórzy katolicy zapalają świece w Święto Wszystkich Świętych, które odbywa się 31 października, lub w Dzień Wszystkich Świętych, który ma miejsce 1 listopada, i zapalają je do 2 listopada.
