Ściana płaczu jest ważna dla współczesnych Żydów, ponieważ jest to jedyny relikt Drugiej Świątyni, który w starożytności był świętym ośrodkiem religii żydowskiej. Budynek został zniszczony przez Rzymian w 70 AD
W języku hebrajskim Ściana określana jest jako "Kotel". W czasach starożytnych prawo biblijne wymagało pielgrzymek do świątyni, tradycji, która wciąż odbija się echem na festiwalach i pielgrzymkach, które Żydzi nadal tam przebywają. Kiedy budynek został zniszczony przez Rzymian, jego pozostała ściana zewnętrzna stała się symbolem wyzwań stawianych Żydom przez zmieniające się czasy. Mur był pod panowaniem muzułmańskim przez ponad tysiąc lat, podczas których nie wolno było zbliżyć się do żydowskich jednostek. Ban został ostatecznie zniesiony pod koniec wojny sześciodniowej w 1967 roku.
Wielu żydowskich mężczyzn udaje się do Muru, by modlić się i wstawiać prośby o modlitwę, w tym byłego ministra obrony Izraela, Mosze Dajana, który jako jeden z pierwszych doszedł do muru po długim zakazie. Jego prośba była pozornie prosta - trwały pokój dla Izraelczyków. Tradycja wstawiania modlitw w mur jest tak powszechna, że profesjonalne usługi oferują wstawianie modlitw w imieniu tych, którzy nie są w stanie odbyć pielgrzymki.
