W "1984 roku" dziennik Winstona Smitha działa jak narzędzie literackie, które pozwala autorowi, George'owi Orwellowi, wykonać wiele niezbędnych eksponatów, które posuwają naprzód opowieść. Działa również jako metafora za beznadziejnie usiłowane przez Winstona próby buntu, ponieważ jest to jedyny zewnętrzny akt buntu, który bohater wykonuje podczas pierwszych rozdziałów tej książki.
Motywacja Winstona jako postaci do otwarcia pamiętnika jest niejasna. Praca dotyczy hipotetycznych czytelników przyszłości, którzy, jak wyobraża sobie Smith, żyją w świecie, w którym myśl jest wolna, a dwa plus dwa równe cztery. W gruncie rzeczy jest to list od czasów Wielkiego Brata do niewyobrażalnej przyszłości, gdy przestaje się karać przestępstwo myślowe.
W swoim wewnętrznym monologu Smith w końcu łączy otwarcie pamiętnika z jego buntem przeciwko Partii, i rozważa to w sekwencji kroków, które rozpoczynają się od pojedynczego mimowolnego aktu myślowego i prowadzą do jego późniejszej cudzołóstwa i konspiracji. dołączyć do oporu. Jako metafora, dziennik kończy opowieść, podczas gdy Winston odbywa się w Ministerstwie Miłości i zostaje poinformowany, że dziennik, który jest zapisem jego nadziei na przyszłość, został spalony.
