Podczas gdy dorosłe pandy są zazwyczaj samotnymi stworzeniami, komunikują się okresowo poprzez znakowanie zapachowe i połączenia głosowe. Te wokalizacje zawierają aż 11 różnych dźwięków.
Podczas gdy dorosłe pandy są zwykle samotnymi stworzeniami, czasami spotykają się. Ilekroć to robią, nie komunikują się w taki sam sposób, jak większość innych zwierząt. Dzieje się tak dlatego, że ich twarze nie mogą wyświetlać wyrażeń, nie mają grzywy, ich uszy są małe, a ich ogony są zbyt krótkie. Z powodu tych ograniczeń mogą komunikować się jedynie poprzez znakowanie zapachowe lub wokalizację.
Pandy tworzą znaki zapachowe poprzez ciemną, gęstą i lepką substancję wydzielaną przez ich gruczoły odbytu. Panda ściera ją na pnie drzew i skały, które trudno jest usunąć. Sekrecja ogłasza, że panda jest w upale lub że jest to jego terytorium. Inna panda jest w stanie określić płeć, wiek, nastrój i status reprodukcyjny pandy, która opuściła znak zapachowy. Wiele z tych informacji jest wskazywanych przez pozycję, w której panda opuszcza znak podczas jej tworzenia.
Występuje również komunikacja głosowa. Pandy mają 11 różnych dźwięków. Należą do nich szczekający dźwięk (używany do zastraszenia innej pandy), podobny do kozich dźwięk beczenia (podczas sezonu rozrodczego), trąbiący, sapiący, szczekający i warczący. Mówi się także, że Cubs wydają skowyt.
