Po roku 1949 chiński rząd nakazał Chińczykom mieć duże rodziny. Jednak w 1970 r. I od tego czasu istniała zasada populacyjna, która mówi, że każda rodzina może mieć jedno dziecko, aby zmniejszyć populację.
Przed 1949 r. większość Chińczyków żyła w ubóstwie, a produkcja żywności stale rosła w następnych dziesięcioleciach. Produkcja budynków mieszkalnych wybuchła na początku lat 90. XX wieku, aby zapewnić mieszkańcom rosnącą populację; jednak wiele z nich od 2010 r. pozostaje pustych do dziś, ponieważ Chińczycy po prostu nie mogą sobie pozwolić na kwotę, którą właściciele chcą na wynajem.
Dochód Chińczyków był mniejszy w porównaniu z innymi krajami od lat 50. XX wieku, wynika z Wikipedii. Są dla nich trzy poziomy dochodów. Pierwszy poziom równy wydatkom 21 procent ich dochodu, średni poziom wydatków wynosi 36 procent, a mały poziom wydaje 43 procent ich dochodów.
Według stanu na stronie University of Washington, od 2014 roku mieszka obecnie w Chinach 1,2 miliarda ludzi, którzy są najbardziej zaludnionym krajem na świecie. Chiny są również największym importerem na świecie, a także drugim co do wielkości eksporterem na świecie.
