Podstawowym sposobem, w jaki płeć wpływa na uczestnictwo w sporcie, jest fakt, że od 2014 r. istnieje znacznie więcej możliwości dla sportowców płci męskiej niż sportowców płci żeńskiej. Chociaż tytuł IX zmian edukacyjnych z 1972 r. gwarantuje równe szanse dla płci, wiele szkolnych programów sportowych nie są zgodne z tymi przepisami.
Kiedy tytuł IX stał się prawem w 1972 roku, 295 000 dziewcząt i 3,67 miliona chłopców uczestniczyło w zajęciach sportowych w szkołach średnich. W 1988 r., Kiedy Kongres nakazał, że szkoły nie przestrzegające tytułu IX w lekkiej atletyce straciły fundusze federalne, wysiłki zmierzające do wyrównania lekkiej atletyki w zależności od płci nasiliły się. Mimo że w roku szkolnym 2010-2011 liczba ta wzrosła do 3,2 miliona dziewcząt i 4,5 miliona chłopców, nadal utrzymywała się duża rozbieżność wśród uczestników ze względu na płeć. Ponadto wiele szkół zapewniało zawodnikom słabsze zaplecze, wyposażenie, trenerów i wsparcie publiczne.
Wysiłki zmierzające do ograniczenia sportów dziewcząt z powodu trudności ekonomicznych zostały zakwestionowane w sądzie. Aby zachować finansowanie, niektóre szkoły wyrównywały programy genderowe, anulując męskie programy sportowe. Wiele placówek oświatowych próbowało zrównoważyć programy sportowe, czyniąc z nich tańce sportowe podobne do piłki nożnej, ale Departament Edukacji i sądy okręgowe nie zgodziły się z tym, że cheerleaderka jest opłacalnym sportem.
Różnica między płciami w uczestnictwie w sporcie jest widoczna nie tylko na poziomie szkół średnich, ale także w szkołach podstawowych i szkołach wyższych. Badania podkreślają znaczenie równych szans sportowych dla kobiet, ponieważ dziewczęta uczestniczące w sporcie mają lepsze zdrowie fizyczne i psychiczne, wyższe stopnie, lepsze umiejętności społeczne i bardziej udane kariery.
