Według legendy Rzym wywodzi swoją nazwę od Romulusa, jego założyciela i pierwszego władcy. Romulus podobno założył miasto Rzym w 753 r., ale historycy uważają, że Rzym zawierał mieszkańców przed tą datą. Legenda ludowa twierdzi, że Romulus walczył o władzę w Rzymie ze swoim bratem bliźniakiem, Remusem; po zabiciu Remusa w gorącej kłótni, Romulus przejął władzę i kontrolę nad Rzymem, nazywając po sobie nową stolicę.
Romulus i Remus, bliźniaki, powstali jako potomkowie Marsa, rzymskiego boga wojny. Po narodzinach wuj chłopców wrzucił ich do rzeki Tyber, próbując zakończyć ich życie. Obaj chłopcy przeżyli jednak ostatecznie lądując na lądzie za pomocą ratownika. Ratownik chłopców, matka wilka, pielęgnował i wychowywał je przez dzieciństwo. Później hodowca przejął odpowiedzialność za chłopców, prowadząc ich przez okres dorastania. W końcu bliźniacy połączyli się ponownie z ojcem, Mars. Mars poinstruował chłopców, aby złożyli miasto, które wskaże miejsce ich odkrycia. Bliźniacy z powodzeniem zbudowali to, co jest teraz Rzymem. Po zbudowaniu centrum miasta Romulus zbudował mur wokół jego zewnętrznych granic. Remus nie lubił muru, ostatecznie wyśmiewając się z niego, a tym samym denerwując Romulusa. Romulus następnie zabił swojego brata, mianując się przywódcą i założycielem Rzymu.
