Deklaracja niepodległości została podpisana przez 56 osób. Chociaż John Hancock, przewodniczący Kongresu Kontynentalnego, podpisał dokument 4 lipca 1776, większość delegatów prawdopodobnie dodała swoje podpisy w sierpniu 2, 1776. Ostatni podpisujący dodał jego nazwisko 4 listopada 1776 roku.
Podpisanie Deklaracji Niepodległości było gestem symbolicznym, ponieważ stało się już oficjalne w wyniku głosowania w Kongresie. Podpis Johna Hancocka był nie tylko pierwszy, ale także największy. Było tak symboliczne, że jego imię stało się synonimem słowa "podpis". Historycy nie zgadzają się co do tego, czy większość delegatów podpisała się 4 lipca, czy 2 sierpnia. Jednak niektórzy delegaci musieli podpisać później niż 4 lipca, ponieważ dołączyli do Kongresu po przyjęciu dokumentu 4 lipca. Ostatnią osobą podpisującą był Matthew Thornton z New Hampshire, który dołączył do Kongresu Kontynentalnego w listopadzie 1776 r. I podpisał się w prawym dolnym rogu dokumentu. Najmłodszym sygnetem był Edward Rutledge, mający 26 lat, a najstarszym był Benjamin Franklin, mający 70 lat.
Nie wszyscy delegaci do Drugiego Kongresu Kontynentalnego podpisali Deklarację Niepodległości. Niektórzy głosowali przeciwko temu, podczas gdy inni byli nieobecni, gdy podpisywano dokument. Pierwsza wersja wysłana do stanów nie zawierała wszystkich 56 podpisów, ale 18 stycznia 1777 Kongres nakazał, aby kolejna wersja zawierająca sygnatury została rozesłana do 13 stanów.
