Chociaż niewolnicy w starożytnym Egipcie działali bardzo ciężko i byli do dyspozycji swoich mistrzów, starożytne manuskrypty i relikwie sugerują, że ich życie było porównywalnie lepsze niż niewolników w innych kulturach. W rzeczywistości jest bardzo małe rozróżnienie w egipskich zapisach między niewolnikami i sługami. Niewolnicy byli zakwaterowani, karmieni i otrzymywali przerwy w całym dniu pracy. Pracowali też w ustalonych godzinach, podobnie jak dzisiejsi pracownicy.
Niewolnicy byli przede wszystkim jeńcami wojennymi w starożytnym Egipcie. W przeciwieństwie do popularnej konotacji niewolników jako części majątku, w starożytnym Egipcie konotacja niewolników należała do kogoś, kto był dłużnikiem swego pana. Przymusowa służba we wczesnej Ameryce jest lepszym przybliżeniem niewolnictwa w starożytnym Egipcie niż instytucja niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych. Jedno z podobieństw jest jednak takie, że niewolnicy mogą być sprzedawane, handlowane lub dziedziczone. Dzieci niewolników również stały się niewolnikami, gdy dorosli do pracy. Ponieważ niewolnicy byli własnością, nie musieli płacić podatków. Sprawili to egipscy chłopi. Niewolnicy mieli więc czasami lepszy standard życia niż chłopi, mimo że byli uważani za mniej liczących się w społeczeństwie. Uczeni sądzą również, że w przeciwieństwie do powszechnej opinii, wielkie piramidy nie zostały skonstruowane przez niewolników, którzy zostali zmuszeni do pracy w ciężkich warunkach, ale przez wolnych, wykwalifikowanych robotników, którzy uważali za przywilej, że zostali wybrani do pomocy w ich budowie.
