Amerykańska tradycja Święta Dziękczynienia rozpoczęła się trzydniową ucztą, która miała miejsce w 1621 roku, aby uczcić obfite zbiory. Została scementowana jako doroczna uroczystość w 1863 roku, kiedy prezydent Lincoln ogłosił "dzień" Święta Dziękczynienia "w środku wojny secesyjnej.
Pielgrzymi rozpoczęli tradycję Święta Dziękczynienia, ponieważ byli tak szczęśliwi, że przeżyli swoją pierwszą brutalną zimę i odnieśli sukces przy pomocy rdzennych Amerykanów w okolicy. Po tym, jak Pielgrzymi obchodzili pierwsze Święto Dziękczynienia w 1621 r., Obchodzili co jakiś czas inne święta, ale nie co roku. Przez cały okres kolonialny święto nadal było obchodzone sporadycznie, bez jakiejkolwiek koordynacji między różnymi koloniami. W okresie rewolucji organy rządowe nowych Stanów Zjednoczonych zaczęły wzywać do składania podziękowań, aw 1789 r. Prezydent George Washington ogłosił pierwszy narodowy dzień "dziękczynienia i modlitwy". Święta nie stały się w tym momencie doroczną tradycją, ale inne państwa i jednostki nadal je świętowały. Wreszcie, wraz z proklamacją Lincolna, święto stało się doroczną tradycją na poziomie krajowym. Od tego czasu święto uległo tylko jednej istotnej zmianie: w 1939 r. Prezydent Franklin Roosevelt zmienił datę z ostatniego czwartku listopada na ostatni przedostatni czwartek w listopadzie. Dokonał tej zmiany mając nadzieję, że dłuższy świąteczny sezon zakupów zwiększy zyski detalistów.
